Ekonomia

What's wrong with the world's banks?

Rritja e normave të interesit i ka lënë bankat të cenuara. Është koha për të rregulluar sistemin – edhe një herë, shkruan The Economist

What's wrong with the world's banks?

Just a few days ago, you might have thought that the banks had been fixed after the financial crisis nightmare of 2007-09. Now it is clear that they can cause, once again, great fear. A massive wave of withdrawals at Silicon Valley Bank on March 9 saw $42 billion in deposits leave the bank in a single day.


SVB Bank was one of three US lenders to collapse within a week. Regulators worked around the clock over the weekend to create a rescue vehicle. However, customers are asking, once again, if their money is really safe in the banks.

Investors are scared. A total of $229 billion was wiped from the market value of US banks through March, a 17% decline. Treasury yields have fallen and markets now think the Federal Reserve will begin cutting interest rates in the summer.

Bank share prices in Europe and Japan have also fallen. Credit Suisse bank, which faces other problems, saw its shares fall 24% on March 15, and on March 16 requested liquidity support from the Swiss Central Bank. Fourteen years since the financial crisis, questions are again being raised about how fragile banks are and whether regulators are capable of protecting them.

The rapid collapse of the SVB has shed light on an often underestimated risk within the system. When interest rates were low and asset prices high, the Californian bank took out a large amount of long-term bonds. Then the Federal Reserve raised interest rates at the sharpest pace in four decades, bond prices fell and the bank suffered huge losses.

America's capital rules do not require most banks to account for declines in the price of bonds they plan to hold to maturity. Only very large banks need to mark to market all their bonds that are available for trading. But, as SVB Bank also discovered, if a bank falters and has to sell bonds, unknown losses become real.

Në të gjithë sistemin bankar të Amerikës, këto humbje të panjohura janë të mëdha: ato arritën në 620 miliardë dollarë në fund të vitit 2022, e barasvlefshme me rreth një të tretën e rezervave totale të kapitalit të bankave të Amerikës. Për fat të mirë, bankat e tjera janë shumë më larg buzës së greminës se sa SVB-ja. Por gjithsesi, rritja e normave të interesit e ka lënë sistemin të pambrojtur.

Kriza, ndryshe nga ajo e 2008-s

Kriza financiare e viteve 2007-‘09 ishte rezultat i huadhënies së pamatur dhe rrënimit të tregut të banesave. Prandaj, rregulloret e periudhës pas krizës u përpoqën të kufizojnë rrezikun e kredisë dhe të sigurojnë që bankat të mbajnë asete që do të kenë blerës të besueshëm.

Ato i nxitën bankat të blejnë bono qeveritare: në fund të fundit, askush nuk është më i besueshëm për kredi sesa vetë qeveria amerikane dhe asgjë nuk është më e lehtë për t’u shitur në kohë krize, sesa bonot e thesarit.

Për shkak se kaluan shumë vite me inflacion të ulët dhe norma interesi të ulëta, pak njerëz vranë mendjen se si do të vuanin bankat nëse bota do të ndryshonte dhe bonot afatgjata do të binin në vlerë. Kjo dobësi vetëm sa u përkeqësua gjatë pandemisë, pasi depozitat vërshuan nëpër banka dhe Rezerva Federale jepte stimuj duke pompuar para në sistem. Shumë banka i përdorën depozitat për të blerë bono afatgjata dhe letra me vlerë të garantuara nga qeveria dhe të mbështetura nga hipoteka.

Ju mund të mendoni se nuk kanë rëndësi humbjet e parealizuara. Një problem është se banka e ka blerë bonon me paratë e dikujt tjetër, zakonisht një depozite. Mbajtja e një bonoje deri në maturim kërkon përputhjen e saj me depozitat dhe ndërsa rriten normat e interesit, rritet edhe konkurrenca për depozita.

Në bankat më të mëdha, si JPMorgan Chase ose Bank of America, klientët janë të rregullt, kështu që rritja e normave të interesit, zakonisht rrit fitimet e tyre, falë kredive me norma të ndryshueshme.

Në të kundërt, afërsisht 4,700 banka të vogla dhe të mesme me asete totale prej 10.5 trilionë dollarësh, duhet t’i paguajnë depozituesit më shumë, me qëllim për t’i parandaluar ata të heqin paratë nga banka. Kjo ul marzhet e fitimit, gjë që shpjegon pjesërisht pse kanë rënë çmimet e aksioneve të disa bankave.

Problemi tjetër prek bankat e të gjitha madhësive. Në kohë krize, depozituesit besnikë të bankave mund të ikin, duke e detyruar bankën të mbulojë daljet e depozitave me shitjen e aseteve. Nëse kjo ndodh, humbjet e bankës do të kristalizoheshin. Rezerva e saj kapitale mund të duket ngushëlluese sot, por pjesa më e madhe e mbushjes së kësaj rezerve, do të bëhej papritmas një trillim kontabël.

Perspektiva

Kjo perspektivë alarmante shpjegon pse Rezerva Federale veproi në mënyrë aq dramatike së fundmi. Që prej datës 12 mars, ajo ka qenë e gatshme të japë kredi që kanë si garanci bonot bankare. Ndërsa dikur impononte një reduktim në vlerën e kolateralit, tani ajo do të ofrojë kredi deri në vlerën nominale të bonove.

Me disa bono afatgjata, kjo mund të jetë më shumë se 50% mbi vlerën e tregut. Duke pasur parasysh këtë madhësi, është e pamundur që humbjet e parealizuara në bonot e një banke, të shkaktojnë një kolaps. Dhe kjo do të thotë se depozituesit e bankës nuk kanë asnjë arsye për të filluar tërheqjet e parave në masë.

Rezerva Federale ka të drejtë që kërkon të japë hua kundrejt një kolaterali të mirë, për të ndaluar tërheqjet në masë. Por kushte të tilla të lehta kanë kosto. Duke krijuar pritshmërinë se Rezerva Federale do të marrë përsipër rreziqet e normës së interesit në kohë krize, bankat nxiten që të sillen në mënyrë të pamatur.

Programi i emergjencës është krijuar që të zgjasë vetëm një vit, por edhe pasi të ketë përfunduar, bankat që konkurrojnë për depozita, do të kërkojnë të ardhura të larta, duke ndërmarrë rreziqe të tepërta. Disa depozitues, duke e ditur se Rezerva Federale ka ndërhyrë një herë për shpëtim, nuk do të kenë shumë arsye për të bërë dallimin midis rreziqeve të mira dhe të këqija.

Për këtë arsye, rregullatorët duhet ta shfrytëzojnë vitin e ardhshëm për ta bërë sistemin më të sigurt. Një hap i tillë është heqja e shumë përjashtimeve të pazakonta që zbatohen për bankat e mesme, disa prej të cilave ishin rezultat i rikthimit të rregullave pas kohës së krizës, për shkak të lobimeve të shumta në vitet 2018 dhe 2019.

Shpëtimi i depozituesve në SVB tregon se politikëbërësit mendojnë se banka të tilla paraqesin rreziqe sistematike. Nëse po, ato duhet të përballen me të njëjtat rregulla të kontabilitetit dhe likuiditetit si bankat e mëdha (siç ndodh në Europë) dhe duhet t’u nënshtrohen planeve të zgjidhjes të Rezervës Federale, në rast se dështojnë. Në fakt, kjo do t’i detyronte ato të rrisin rrjetin e sigurisë.

Qëndroni në pritje

Rregullatorët kudo duhet të ndërtojnë gjithashtu një regjim që merr parasysh rreziqet nga rritja e normave të interesit. Një bankë me humbje të parealizuara, do të jetë në rrezik më të madh dështimi gjatë një krize, sesa një bankë pa humbje të tilla.

However, this disparity is not reflected in capital requirements. One idea is to test what might happen to a bank's safety reserves if bond portfolios were to be valued at market prices and if rates were to rise further. Policy makers can then consider whether, at this level, the system has sufficient capital.

Bankers will hate the idea of ​​more capital buffers and added regulations. But the security benefits are huge. Depositors and taxpayers from Silicon Valley in Switzerland are facing a big scare. They don't have to live with the fear and fragility they thought belonged to history.

Monitor article