Aktualitet

Pashë në ëndërr gjenezën time- Dylan Thomas

Pashë në ëndër gjenezën time nën djersët e gjumit, duke çpuar

Lëvoren që rrotullohej, të fortë si muskuli

I një motori në trapano, duke u transportuar

Te shëmbëllimi dhe te trari i nervit.

Prej gjymtyrësh të bëra me përmasa krimbi, i hequr qafe

Prej mishit kryeneç, i limuar

Nga të gjitha veglat e barit, metal

Prej diejsh në natën që njerëzit shkrin.

Trashëgimtar i venave ku valon pika e dashurisë,

E shtrenjtë në kockat e mia një qenie, unë

Bëra xhiron e globit të trashëgimisë sime, udhëtim

Në klasë të parë, te njeriu që u ingranua gjatë natës.

Pash në ëndër gjenezën time dhe prapë vdiqa, shrapnel

I ngulur në zemrën në lëvizje, e grisur

Në plagën e qepur dhe erë e mpiksur, vdekje

Me maskë në gojën që gëlltiti gazin.

Esnaf në vdekjen time të dytë dallova lartësitë,

Vjelje thikash dhe bimësh helmuese, ndryshk

Gjaku im mbi të vdekurit e temperuar, duke forcuar

Luftën time të dytë për tu shkëputur nga bari.

Dhe në lindjen time ishte infektues pushteti, i dyti

Rresureksion i skeletit dhe

Veshje e re për shpirtin lakuriq. Virilitet

Rrodhi nga e dhimbshmja dhimbje.

Pashë në ëndër gjenezën time nën djersët e vdekjes, i rënë

Dy herë në detin që ushqen, jo më i freskët

Në ujin e kripur të Adamit derisa, shëmbëllim

I një force të reje njerëzore, unë të kërkoj diellin.